Een werkgever die bereid is de aantallen incidenten te publiceren in het jaarverslag en daarbij vermeldt welke maatregelen zijn genomen om herhaling te voorkomen, geeft aan het personeel een duidelijk signaal dat men gehoord wordt en dat er iets met de meldingen gedaan wordt.
Alleen als men weet dat het zin heeft om incidenten te melden ontstaat motivatie om er tijd in te steken die er vaak niet is. Openbaarheid zal juist leiden tot meer meldingen, vooral als ook de genomen maatregelen worden vermeld.
Nu is het zo dat veel GGZ-verpleegkundigen weten dat hun meldingen van incidenten in de la verdwijnen en aan het eind van het jaar hoogstens in een statistiek terecht komen die verder niemand te zien krijgt. Een situatie die geen motivatie opwekt om incidenten te melden. Dit is het geval bij de meeste instellingen, enkele uitzonderingen daargelaten.
Men weet inmiddels dat gedane meldingen nergens toe leiden, niet tot maatregelen om herhaling te voorkomen. De aansporingen vanuit het management aan verpleegkundigen om vooral zo veel mogelijk incidenten te melden worden daarom met gezonde scepsis ontvangen.
Neem je in ogenschouw dat het doen van een melding 15 tot 30 minuten kost, tijdens een dienst die toch al ontregeld is door het incident, terwijl de gewone werkzaamheden doorgaan waar je vaak sowieso al weinig tijd voor hebt, dan is het begrijpelijk dat er veel te weinig gemeld wordt.
We moeten naar een systeem dat sneller is en tot maatregelen leidt:
Van 'Veilig Incidenten Melden' naar 'Incidenten Melden & Maatregelen Nemen'
