14 okt 2012

Weerlegd: Openbaarheid en zeggenschap helpen niet, gemeenschappelijke oplossingen wel

Geheimzinnigheid bij en geheimhouding van wantoestanden vormen in het algemeen de dekmantel waar achter deze in stand worden gehouden. Denk maar eens aan het misbruik van kinderen bij de rooms-katholieke kerk en de jeugdzorg. Zonder erkenning van het agressieprobleem in de GGZ, zonder openbaar inzicht in de aard en omvang, kan niet aan effectieve oplossingen worden gewerkt.

Wij zijn niet tegen gemeenschappelijke oplossingen, integendeel, wij propageren deze juist en zeggenschap is er een van. Openbaarheid van agressiecijfers en zeggenschap bij overplaatsing dingen niets af aan gemeeschappelijke oplossingen - het zijn toevoegingen bedoeld om af te rekenen met de vrijblijvendheid:

Openbaarheid is de transparante laag rondom het hele pakket van denkbare gemeenschappelijke oplossingen en moet de instellingen moreel en formeel verplichten om tot algemeen maatschappelijk aanvaardbare agressiecijfers te komen, niet hoger dan in andere maatschappelijke sectoren. Hoe ze dat willen bereiken is aan hen, maar halen ze deze norm niet dan moet iedereen dat weten en dient de Inspectie SZW adequaat in te kunnen grijpen.

Zeggenschap, als bevoegdheid van verpleegkundigen bij (over)plaatsing en terugname indien hun eigen veiligheid of die van hun patiënten in het geding is, is de gemeenschappelijke oplossing optima forma. We kennen al het 'mogen meepraten', dit dient alleen nog maar geformaliseerd te worden tot een bevoegdheid. Het is zowel heel voor de hand liggend als uiterst effectief: Ingrijpen door degenen die er het dichts op zitten en zelf het slachtoffer worden als ze dat niet doen.

Ook voor patiënten zou het emanciperend zijn indien zij de mogelijk krijgen om te bepalen dat ze niet langer met een intimiderende medepatiënt de woonkamer e.d. hoeven te delen.