Ik noem mezelf maar even Roderik. Ik zat een keer te lezen in het kantoortje, met mijn rug naar de open deur. Plotseling kreeg ik een salvo van vuistslagen tegen de zijkant van mijn hoofd, om beurten links en rechts. Pas na enige tijd drong het tot me door dat ik voorover moest buigen. Ik keek achterom en zag iemand weglopen. Ik kreeg een waas voor mijn ogen en vloog achter hem aan en gaf hem een vuistslag terug, tegen zijn arm die afketste op zijn kin. Daarna kalmeerde ik en liep ik terug naar het kantoor.
Ik moest op het matje komen en werd op non-actief gesteld en later overgeplaatst naar een andere locatie. Ik voelde me enorm schuldig dat ik een patiënt had geslagen. Mijn ondersteuner van de vakbond zei me dat wanneer je zoiets doet, het ‘zelfverdediging in exces’ wordt genoemd. Met andere woorden, dan heeft het te maken met de adrenalinestoot die je op dat moment krijgt.
Later hoorde ik dat de patiënt was overgeplaatst naar een zwaardere setting. Een van mijn collega’s is eens gaan terugzoeken in de rapportages en telde negen incidenten door deze patiënt in de afgelopen 11 maanden. Zes op dezelfde manier als bij mij, zowel tegen verpleegkundigen als tegen medepatiënten. Bij 1 incident heeft hij met een mes gezwaaid en bij 2 incidenten ging het om het betasten van vrouwen. Wie weet wat hij op straat allemaal gedaan heeft.
Pas op mijn nieuwe werkplek vond ik een email van de psychiater van mijn oude afdeling waarin duidelijk stond dat ik overgeplaatst was omdat “de verhouding tussen Roderik en zijn leidinggevende toch niet meer goed was”. Ze had een reden gevonden om me te lozen.
Een paar weken later hoorde ik van een oudcollega dat op mijn oude afdeling een leerling verpleegkundige flink in elkaar was geschopt en geslagen voor een patiënt. Toen ze tegen de collega’s vertelde wat er gebeurd was zei ze: “Ik durfde me niet te verweren omdat ik er steeds aan moest denken wat er met Roderik was gebeurd.”
Wat me heel goed heeft gedaan is dat een van de patiënten op mijn oude afdeling van plan was een actie te starten “om Roderik terug te krijgen”. Hij is toevallig twee jaar later overgeplaatst naar de afdeling waar ik nu werk en we hebben een speciale band met elkaar.
